- Kurwa - powiedziała autorka i na tym zakończyła.
A będąc bardziej poważną, w szkicach mam nadal połowę 10 rozdziału, ale nie sądzę, że go dokończę. Właściwie, to nie sądzę, że napiszę cokolwiek. Po czterech latach nie pisania, wydaje mi się to zbyt abstrakcyjnym pomysłem. I choć do pisania w rozumieniu ogólnym, na prawdę, chciałabym kiedyś wrócić, zabranie się za parę, która niekoniecznie mnie nadal interesuje, jest mało prawdopodobne.
Doskonale rozumiem, że wiele z was nadal ich kocha, bo bóg mi świadkiem, jechałyśmy kiedyś na jednym wózku, jednak na chwilę obecną, moje zainteresowanie osłabło.
Przepraszam. Dziękuję.
Nadal waham się nad skasowaniem tego bloga, bo sentyment nieustannie przekrzykuje zdrowy rozsądek. Co jeśli będę tego żałowała? A co, jeśli niedługo jednak coś napiszę? Po co go trzymać, jeśli nie interesuje mnie już eruri? Czy powinnam go zmienić na blog ogólny, na którym będę mogła zamieszczać opowiadania z innymi parami? Czy ktoś tu w ogóle jeszcze zagląda i będzie chciał to czytać?
Jedyne, czego jestem pewna to moje zamiłowanie i potrzeba pisania.
Jeśli ktoś tutaj nadal zagląda i chciałby podzielić się swoją opinią lub po prostu przywitać się ze mną, zapraszam do komentowania poniżej.
Wasza Ferris
